Rzymski pisarz Klaudiusz Ptolemy (200 AD) dostarczył dokładną listę europejskich i azjatyckich toponimów i etnonimów, oświadczając przy tym iż Sarmatianie i Słowianie to dokładnie ten sam naród rozsiany po całym europejskim kontynencie: ‘Sarmatia, quae in Europa est definitur a septentrionibus oceano Sarmatico, juzta venedium sinum, et parte descriptione hanc’. Na podstawie archeologicznych dowodów, Sofija Davidovic-Zivanovic udowodniła że Sarmatianie i Słowianie to ci sami ludzie. Nestor (1200 AD), mnich z Kijowa, napisał prehistoryczną historię Słowian twierdząc że, zgodnie z Joseph Shafaric, wszyscy Słowianie byli potomkami trzeciego syna Noah o imieniu Jafet oraz że po wielkiej powodzi zamieszkali oni na kontynencie europejskim. Franz Kont w swojej sławnej pracy ‘Słowianie’ stwierdza iż zgonie z Hederem Słowianie zajmują więcej miejsca na ziemi niż w histori. W każdym razie nie ma żadnej wątpliwości że zamieszkiwali na dużym obrzarze europejskim od Skandynawi i Baltyku na północy do Morza Sródziemnego na południu oraz od Francji i Brytani na zachodzie do Azji na wschodzie. Sofija Davidovic-Zivanovic,w czasie archeloogicznych wykopalisk przy zródłach rzeki Tamizy udowodniła że przybycie Słowian na ziemię brytyjską sięga Epoki Bronzu. Najnowsze antropologiczne i genetyczne badania udowodniły że Słowianie to pierwotny naród całego kontynentu europejskiego. Niezliczone toponimy i inne słowa w językach europejskich wywodzą się z języka słowiańskiego. Istnieją liczne książki które już badały ten temat.

Niektóre nordycko-niemieckie kraje były poirytowane faktem iż większość ich ludności ma pochodzenie słowiańskie, szczególnie w czasie gdy kraje niemieckie jednoczyły sie w duże imperium. Ideologia ta dała pochodzenie nordycko-niemiec- kiej doktrynie historycznej która używając wszelkich dostępnych srodków usiłowała pomniejszyć wszystko co słowiańskie między innymi dzieląc słowiański naród. Przykładem takiego podziału było odseperowanie Słowian w Polsce od innych słowian głównie z Serbi i Rosji, co zostalo opisane w tej książce przez Gorana Poletan i Urszulę Kotnowską. Polska, położona pomiędzy Rosją na wschodzie i Niemcami na zachodzie była wspaniałym gruntem dla machlojek niemiecko-nordyckiej doktryny. W czasie tej walki początkowo narzucono inny i nienaturalny alfabet który zmienił codzienne słownictwo ludności pozbawiając go jego orginalnej słowianskiej formy. Z czasem wymowa tych slów rownież uległa zmianie chociaż ich rdzeń przetrwał do dzisiaj, gdyż byłoby to bardzo trudne by zmienić język do tego stopnia by w zupełności nie miał brzmienia słwiańskiego.

Autorzy tej książki używając jasnych dowodów zdołali nie tylko udowodnić nielogiczność współczesnego polskiego alfabetu narzuconego przez nordycko-niemiecką doktrynę, lecz także udowodnili irracjonlność współczesnego polskiego języka. Rezultatem tych działań jest to, iż obecnie można znaleść więcej róznic niż podobieństw miedzy polakami a innymi Słowianami. Nordycko –niemiecka doktryna dokonała swojego dzieła nie tylko w Polsce ale również w innych słowiańskich rejonach na terenie Europy. W drugiej czesci Europy, w krajach zachodnich, wszystko co było pochodzenia słowiańskiego zostało systematycznie wymazane.

W tym momencie naszym celem nie jest streszczenie książki napisanej przez Gorana Poletran i Urszulę Kotnowską o masakrzre polskiego języka. Po prostu pragniemy zaprosić czytelnika do dokładnej analizy dokumentacji i dostarczonych przykładów braku logiki. W ten sposób będą oni mogli rozpocząć swoje własne poszukiwania korzeni słów z ich języków by w ten sposób zrozumieć rozmiar zniszczeń jakich dokonała w ich językach reforma wywołana przez nordycko-niemiecka doktrynę. Poprzez zmianę języka słowiańskie korzenie z czasem wyblakły i w konsekwen cji historyczny obraz pochodzenia i rozwoju Polski uległ zmianie. Pod wpływem Niemców i Kościoła Rzymsko-Katolickiego pierwotna proto-słowianńska ludność zaczęła wyglądać jak nowo-przybyła populacja, pozbawiona swojej prehistori i podłoża w Europie.

To główna przyczyna dla której zachęcamy by czytelnik dokładnie przestudiował ten tekst i zastanowił się nad jego treścią w celu wyciągnięcia własnych wniosków. Pozwólmy by czytelnik sam ocenił ten dokument.

Prof. Dr. Srboljub Živanovic,
– The European Institute of Early Slavonic Studies, London, Gt. Britain, Director
– The International Slavonic Academy of Science, Culture, Education and Art, Branch of Gt.Britain and Ireland, Chairman